[Flaptekst]: 'Het was er beslist het weer niet voor, maar ik had ineens ontzettend behoefte aan sandalen. Het doel was trouwens niet zomaar sandalen, maar sandalen van Heidi Klum, knalrood met kekke gespen.''Het sneeuwde behoorlijk toen de hond en ik de reis aanvingen. Voor de gelegenheid had ik mijn oranje Unox-muts opgezet. De radio had net melding gemaakt van een totale ontwrichting van het openbare leven. Maar wij hadden slechts een korte wandeling voor de boeg _ zelfs als er in vijf minuten een ton sneeuw in onze straat viel, gingen we het halen. Al viel er tien ton, dan nog zou Heidi ons erdoorheen slepen, we hoefden alleen maar aan haar op snowboots te denken, haar trotse zitvlak metronomisch heen en weer schuddend in een rode skipantalon. Zelfs de hond werd er warm van; dartel als een lam sprong ze voor me uit. De sneeuw kraakte intussen onder mijn voeten.' In Donkere dagen heeft Martin Bril zijn mooiste winterverhalen bijeengebracht. Hij schrijft over de typisch Nederlandse omgang met de grillen van het koude seizoen. De duizenden kilometers file als gevolg van een beetje sneeuw. De verschillende tinten grijs van de Hollandse winterlucht. Opa's en oma's in fleurige wintersportjacks. Hij verbaast zich over het wereldkampioenschap snert koken en geniet van de in elkaar versmolten gehandschoende handen van verliefde tieners. Donkere dagen is een schitterende verzameling verhalen, uitgegeven in de nu al legendarische en succesvolle gebonden Bril-reeks.
nl
en
