[Flaptekst]: De'Kronkels' van Simon Carmiggelt (1913-1987) waren om hun grote herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Geschreven voor de duur van een krant, zijn ze toch deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis, reden waarom De Arbeiderspers in december 1994 begonnen is met de heruitgave van Carmiggelts complete Kronkel-oeuvre naar de eerste druk van elke bundel. De hier bijeengebrachte bundels,De avond valt& Welverdiende onrust, verschenen oorspronkelijk in 1980 en 1982. Ze zetten die quasi-bedaagde toon (""""met alle, wat schemerige bijverschijnselen van dien"""") voort die zo kenmerkend was voor deze fase van zijn schrijverschap. Bovendien bracht Carmiggelt zijn medewerking aan Het Parool in die tijd terug tot drie stukken (later één stuk) per week, wat verklaart waarom er in 1981 geen bundel verscheen. Er is, naast Godfried Bomans en Annie M. G. Schmidt, na de oorlog geen populairder auteur geweest dan Carmiggelt, die zelfs een soort publiek bezit was. Zijn beeld was gevormd naar zijn verhalen en hij wilde daar ook wel in het publiek aan beantwoorden."""" - Kees Fens in De Volkskrant
nl
en
