[Flaptekst]: Bahamontes Nineties Dertig jaar geleden vocht hij beklijvende duels uit met Johan Museeuw in de Vlaamse voorjaarsklassiekers en nu vecht hij om zijn fietsenfabriek in Moldavië draaiende te houden. Andrei Tchmil blijft weerbaar als geen ander. Omdat Miguel Indurain in tijdritten over Franse wegen de tegenstand alle hoop ontnam, was de Tour tussen 1991 en 1995 vaak eindeloos saai. Verder was het bij de Banesto-kopman vooral volgen en zwijgen. Tot wanhoop van de wielerjournalisten in het algemeen en Spaanse Nederlander Edwin Winkels in het bijzonder. Johan Bruyneel was en renner en ploegleider in de nineties. We overlopen met hem het decennium waarin hij, als renner, op het Vuelta-podium stond en hij, als ploegleider, de Tour won met een Amerikaanse ex-kankerpatient. Voordien had je Coppi-Bartali, Lemond-Fignon en Merckx-De Vlaeminck. Maar in de jaren 90 had je ook het duel Obree-Boardman. Twee mannen die elkaar tegenkwamen op de piste en tijdens hun jacht op het werelduurrecord. Het vrouwenwielrennen in de jaren 90 kende maar twee sterren. Er was de onvermijdelijke en altijd wat nukkige Jeannie Longo, maar je had ook de immer vrolijke Leontien van Moorsel. Bahamontes sprak met het Nederlandse fenomeen. En verder: 1994, het jaar sans voor de Belgen, de vlucht en val van Oom Tapijt, een reconstructie van het WK in Duitama, epo ofte de Heilige Bloedobsessie en nog veel meer
nl
en
