[Flaptekst]: Vlag en wimpel 2016 Geselecteerd als Best Verzorgde Boek. In Schobbejacques en de 7 geiten neemt Merlijne Marell je mee naar de fabelachtige wereld van vruchtbare rodekolen, spiedende rabarberbladeren en bijtende braamstruiken. Naar de moestuin van Grootmoeder en haar geiten, waarin plotseling een schurk opduikt... """"Als ik de prenten van Merlijne zie word ik heel blij. Zoveel sfeer, zoveel zorg en kundigheid en zoveel eigenheid. En zo mooi."""" Marit Törnqvist Zeer mooi verzorgde uitgave van auteur en illustrator Merlijne Marell. Zij voorzag iedere band handmatig van een zeefdruk.[ReviewQuote]: Grootmoeder had geen kinderen. (Althans, niet de mensenkinderen die groeien in buiken.) Wel had ze een land dat ze bewerkte: Knollenland.' En dat is een bijzon- der land, want daar vond ze haar geitenkinderen,'geboren uit de kool'. Grootmoeder zorgt goed voor de geiten, maar'aan opvoeden deed ze niet'. Op een dag verschijnt er een schurk:'Schobbejacques is mijn naam, aangenaam.' Hij bedenkt van alles wat hij met de geiten gaat doen, maar komt meestal niet echt in actie. Het kleinste geitje wordt door hem genegeerd en dat vindt dat geitje maar niets en zij licht de grootmoeder in die vervolgens de schurk van het Knollenland verdrijft. De geiten en de schurk De zeven geitjes heten Onschuldiggeit, Hebberiggeit, Luiiggeit, Nattiggeit, Afweziggeit, Sikkeneuriggeit en Kleiniggeitje, namen die vaak een associatie oproepen met de hoofdzonden. Hebberiggeit was direct ook'Grootmoeders sterkste ongediertebestrijder' en Onschuldiggeit was'wit als een vers gesteven laken, met elk haartje van haar zachte geitenvel keurig op zijn plek'. Bij Nattiggeit is er meer aan de hand, want'het waren de buien in haar kop die maar niet wilden overwaaien en haar neerslachtig maakten'. De schurk Schobbejacques lijkt de verpersoonlijking van de duivel of is het toch de wolf uit het sprookje? Hij krijgt er plezier in'hun eindigende leventjes te bestuderen'. En dat doet hij dus ook, bij elk geitje, maar uiteindelijk komt hij nooit tot uitvoering van zijn plannen. Onschuldiggeit vindt hij om op te eten, maar'zijn tanden zetten niet door (..) En zijn lijf bleef liggen als een kommetje dat hij om haar lichaam was' (wat heel liefelijk is). Behalve bij Nattiggeit, want zij verdampt in een oogwenk en laat een hoopje zout vlees achter.'Schobbejacques trok er een bouillon van, maar het kikkerde hem niet op toen hij ervan dronk.' Hier bereikt hij dus wel zijn doel, maar hij vindt er geen bevrediging in. Als Kleiniggeitje, omdat ze boos is dat Schobbejacques niet bij haar geweest is, alles aan grootmoeder vertelt, zijn'de rapen gaar' en zorgt grootmoeder ervoor dat Schobbejacques verdwijnt,'met de staart tussen zijn benen'. En het verhaal eindigt met:'...en zij leef- den nog.' Niet zoals bij sprookjes lang en gelukkig, nee, slechts de mededeling dat zij nog leefden. Kunstboek in taal en beeld Het verhaal is mooi opgebouwd. Dit komt vooral naar voren als de schurk zich afvraagt wat hij alle- maal met de geitjes wil doen en daarover later wil opscheppen bij zijn vrienden. De thema's goed versus kwaad en schuld en onschuld worden op een bijzondere wijze uitgewerkt. Het taalgebruik past helemaal bij het verhaal met zorgvuldig gekozen vergelijkingen. Luiiggeit is te lui om op haar eigen poten te staan en blijft het liefst de hele dag thuis:'Verscholen tussen de dekens, wedijverend met het vloerkleed over wie het langst stil kan liggen.' De paginagrote illustraties (hout- snede, linoleumsnede en zeefdruk) zijn kunstwerken op zich en ver- beelden het verhaal erg goed. Op de illustratie van Nattigheid is heel duidelijk te zien hoe neerslachtig deze geit is en slechts enkele lijnen in de lucht geven die neerslachtigheid een extra dimensie. Bij het verhaal over Onschuldiggeit laat de uitdrukking op het gezicht van de schurk duidelijk zien wat hij met haar van plan is. Soms doen de illustraties denken aan het werk van de Vlaamse illustratrice Gerda Dendooven. Dit komt heel duidelijk naar voren op de illustratie waar Luiiggeit op de grond ligt in de huiskamer van Grootmoeder. De wijze waarop Grootmoeder is afgebeeld kennen we ook uit prenten- boeken van Gerda Dendooven. Een bijzonder prentenboek dat misschien wel enige begeleiding vraagt voor heel jonge kinderen.
nl
en
